یک مادر

درد سر، بین گذر، چند نفر، یک مادر



شده هر قافیه ام یک غزل درد آور





ای که از کوچه ی شهر پدرت می گذری


امنیت نیست از این کوچه سریع تر بگذر




دیشب از داغ شما فال گرفتم، آمد :


دوش می آمد و رخساره... نگویم بهتر!




من به هر کوچه ی خاکی که قدم بگذارم؛


نا خود آگاه به یاد تو می افتم مادر


َ

چه شده ،قافیه ها باز به جوش آمده اند:
َ

دم در، فضه خبر، مادر و در، محسن پر !